هفته تربیت بدنی در محله های مرکزی شهر تهران

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ محمد جواد رشیدی معاون اجتماعی و فرهنگی این منطقه گفت: در راستای گرامیداشت هفته تربیت بدنی  ویژه برنامه های تفریحی باهدف ایجاد بستری مناسب جهت غنی سازی اوقات فراغت شهروندان ، ایجاد شادابی ونشاط ، بسترسازی جهت رقابت سالم درمیان شهروندان ، ترویج ورزش های همگانی و... برگزار شد.

وی افزود: برگزاری همایش های  دوچرخه سواری  در بوستان رازی و همایش پیاده روی اربعین حسینی 98 ازمیدان امام حسین تاحرم عبدالعظیم حسنی (ع) توسط بانوان ورزشکار محله حر ، مسابقات چالشی رکوردی درسطح مدارس ، مجموعه های ورزشی و بوستان های منطقه ، برگزاری مسابقات ورزشی آینده سازان در مدارس سطح منطقه، برگزاری 2 مورد همایش کوهپیمایی به ارتفاعات کلکچال ودربند ،  بازی های فکری ، تقدیر از خانواده شهید ورزشکار رضایی مجد، برگزاری کارگاه های آموزشی ،  مسابقه طناب کشی ویژه معلولین، مسابقات فوتبال در محلات کم برخوردار ، مسابقات درون ایستگاهی و.. را می توان از اهم برنامه های اجرا شده در هفته تربیت بدنی برشمرد.

هم چنین در این راستا ویژه برنامه دهکده ورزشی خانوادگی در یکم  آبان ماه با اجرای  بیش از 10 رشته ورزشی تفریحی و برنامه های متنوع در مجموعه ورزشی شهرداری منطقه 11میزبان شهروندان و دانش آموزان است.

منبع:

 

https://www.borna.news

دوچرخه معکوس

دوچرخه‌ی معکوس (backward bicycle)، دوچرخه‌ای معمولی است که به کمک یک جفت چرخ‌دنده، حرکت فرمان را معکوس می‌کند. به این ترتیب شما وقتی فرمان دوچرخه را به سمت راست می‌چرخانید، چرخ به سمت چپ می‌رود و وقتی فرمان دوچرخه را به سمت چپ می‌چرخانید، چرخ به سمت راست می‌رود.

این تفاوت ساده و به ظاهر کوچک، چالشی بزرگ برای مغز ما ایجاد می‌کند. چنانچه با همین عنوان در فضای مجازی جستجو کنید، فرد سازنده و تلاش او برای راندن دوچرخه و تفاوت عملکرد او و پسر خردسالش را خواهید یافت.

اما چرا ما در کانون یادگیری فردا به این دوچرخه علاقمند شدیم؟

این دوچرخه یکی از ابزارها و بازی‌های انتقال مفهوم مورد استفاده‌ی ما در کانون یادگیری فردا است. تجربه‌ای که شما به عنوان هدیه‌ای از طرف ما، آن را با خود به همراه می‌برید و شاید آن را هرگز فراموش نکنید؛ اما این دوچرخه‌ی چالش‌برانگیز، در این مسیر برای ما درس‌هایی هم دارد و قطعاً باز هم خواهد داشت.

اگر قصد خرید دوچرخه را دارید باید بدانید که این دوچرخه تا کنون در نمایشگاه جانبی دو همایش (ISMC2017 در تهران و پنجمین همایش نشان تجاری در مشهد) همراه ما بوده و تعداد زیادی را چه به عنوان راکب، چه به عنوان تماشاچی مشغول کرده و در عین حال درس‌های جالبی به ما آموخته است.

انسان‌ها و ذهن‌شان در برخورد با یک مساله‌ی جدید، واکنش‌های متفاوتی دارند: برخی بی تفاوت و برخی مشتاق هستند. برخی همیشه مسایل را پیش پا افتاده و ساده می‌انگارند و دیگران ضمن ابراز ناباوری، حتی حاضر به امتحان هم نیستند.

اکثر ما اشتیاق زیادی برای یک راه حل سریع داریم و تلاش مورد نیاز برای رسیدن به هدف را بسیار کمتر از حد مورد نیاز برآورد می‌کنیم. به زبان دیگر دوست داریم دیر بیاییم و زود برویم و یک شبه راه صد ساله را برویم.

ذهن ما، می‌تواند ارزیابی نادرستی از میزان پیچیدگی شرایط به ما بدهد، بسیاری از تلاشگران با دیدن چرخ‌دنده با اطمینان گفتند که می‌توانند دوچرخه را به راحتی برانند! در چند مورد پس از تلاش‌های ناموفق زیاد، باز هم با اعلام ساده بودن این کار، عرصه را ترک کردند.

هدف اصلی ما تحریک افراد به راندن دوچرخه نبوده و نیست، بلکه توجه دادن آنها به مساله الگوی ذهنی (پارادایم)، عادت‌های ذهنی و نقش آن در نتایج زندگی ما بوده است. بسیاری از ذهن‌ها به جای تمرکز بر مفهوم اصلی یعنی الگوی ذهنی بر روی ظاهر مساله یعنی دوچرخه متمرکز شدند. این پارادایم جدید (توجه و تمرکز بر ظواهر) درس بزرگی بود که بدون برنامه‌ریزی از این دوچرخه‌ی جادویی یاد گرفتیم.

مهارت‌آموزی ذهنی، فرایندی دوجانبه است که ما را در کنار شما در ایجاد و یادگیری از این تجربه‌مهارتی شیرین و تکراری اما همواره جدید، با خود به همراه می‌برد: و چه زیباست تمرین مهارت مهارت‌آموزی با شما.

منبع:

https://virgool.io

گردشگری با دوچرخه

سفر یکی از لذت بخش ترین کارهایی است که هر انسانی می تواند در زندگی انجام دهد. دیدن دنیا و شناخت مکان های مختلف. هرچند که فشار روزمرگی و مسائل مالی بزرگترین مانع برای سفر افراد محسوب می شود اما همچنان هستند افرادی که با وجود مشغله های فراوان از هر فرصتی برای سفر به شهرها و مناطق دیگر بهره مند می شوند. گردش در فرهنگ شهر و کشور مقصد و با آشنایی با اقوام مختلف فرصتی است که سفر در اختیار ما می گذارد. متاسفانه شرایط اقتصادی حال حاضر کشور سفر را برای بسیاری از اقشار جامعه دشوار نموده است اما خوشبختانه هنوز راه حلی وجود دارد.

همه ما از دوران کودکی خود مهارت دوچرخه سواری را آموخته ایم و بلدیم چگونه این وسیله را برانیم. نظرتان درباره ی سفر با دوچرخه چیست؟ خوب است یا بد؟ شدنی است یا غیر ممکن؟ گردشگران زیادی این روزها دوچرخه را برای طی مسافت بین شهرها برای سفرهای خود انتخاب می کنند. این دسته از گردشگران ترجیح می دهند به جای استفاده از هواپیما، قطار و اتوبوس مسیر بین شهرها و کشورها را رکاب بزنند.

آشنایی با انواع دوچرخه ها

اگر قصد خرید دوچرخه را دارید در ادامه این این مطلب را مطالعه کنید.
مهم ترین قدم برای سفر با دوچرخه انتخاب دوچرخه مناسب برای این گونه سفرهاست. حتما باید نوع دوچرخه ای که انتخاب می کنیم متناسب با نوع سفر و آمادگی جسمانی دوچرخه سوار باشد. جنس، ساختار و عملکرد دوچرخه ها با هم متفاوت هستند و این موضوعات در کارایی دوچرخه تاثیر گذار است.

دوچرخه های جاده ای: این نوع دوچرخه ها بهترین گزینه برای دوچرخه سواری بر روی آسفالت هستند. این دوچرخه ها وزن کمی دارند و مناسب برای راندن با سرعت بالا هستند.

دوچرخه های کوهستان: این نوع دوچرخه ها مناسب برای دوچرخه سواری در کوه و دشت و طبیعت هستند. این نوع دوچرخه به لحاظ ساختار و راحتی استفاده از محبوبیت بالایی برخوردارند و افراد بسیاری حتی بدون قصد راندن در طبیعت از این نوع دوچرخه ها استفاده می کنند.

دوچرخه های توریستی: دوچرخه هایی هستند که برای طی مسافت های طولانی استفاده می شود. هم چنین حمل وسایل زیاد با این دوچرخه ها کار ساده ای است . این دوچرخه ها نسبت به دوچرخه های جاده ای از استحکام و مقاومت بالتری برخوردارند.

دوچرخه های هیبریدی: این نوع از دوچرخه ها بین دوچرخه های جاده ای و کوهستان هستند. نسبت به دوچرخه های جاده ای راحت تر و محکم تر و نسبت به دوچرخه های کوهستان سرعت بیشتری دارند.

نکاتی برای سفر بهتر با دوچرخه

· در مسافت های مشخص دوچرخه سواری کنید و یا یک مقصد مشخص را برای خود انتخاب نمایید. مثل هتل، اقامتگاه یا محلی برای کمپ زدن.

· همراه داشتن تجهیزات مناسب برای هوای بارانی مانند پانچو و کلاه لبه دار.

· از برداشتن وسایل، لباس ها و بار اضافه خودداری نمایید.

· حفظ تناسب اندام و آمادگی جسمانی از مهم ترین عوامل یک سفر خوب با دوچرخه است.

· وضعیت شارژ تلفن همراه خود را فراموش نکنید. هم چنین حتما یک نقشه با خود همراه داشته باشید.

· تایر اضافه و تلمبه برای مواقع ضروری همراه خود داشته بشید.

· حتما چراغ قوه و هد لامپ همراه داشته باشید.

· برای وسایل شخصی، وسایل کمک های اولیه و خوراکی های پر انرژی و کم حجم چک لیست تهیه نمایید.

· داشتن لباس های شبرنگ برای دوچرخه سواران حائز اهمیت است.

· اپلیکیشن های مناسب برای سفر را روی تلفن همراه خود داشته باشید. برنامه هایی مانند جی پی اس، پیش بینی هوا و یا اپلیکیشن هایی مانند وارمشاورز (Warmshowers) و کوچسرفینگ (CouchSurfing) حتما به کارتان می آیند.

·

قبل از سفر چه تمریناتی انجام دهیم؟

در این گونه سفر ها دوچرخه سوار هر روز باید مدت زیادی را با یک دوچرخه سنگین و مقدار زیادی وسایل رکاب بزند. برای این گونه سفر ها باید حداقل از حدود 3 یا 4 ماه قبل روی آمادگی جسمانی خود کار کند. انجام تمرین های هوازی و قدرتی برای یک گردشگر دوچرخه سوار ضروری است.

اقامت در سفرهای دوچرخه سواری

کمپ و اقامت در چادر یکی از مهم ترین گزینه های دوچرخه سواران است. برای کمپ زدن لازم نیست که حتما دوچرخه سواران به شهر خاصی برسند و البته کمپ زدن موجب کاهش هزینه های سفر می شود. یکی از بهترین گزینه ها برای این گردشگران اجاره سوئیت و اقامتگاه بومگردی است. این روش نسبت به رزرو هتل مقرون به صرفه تر و مناسب تر است.

سخن آخر

· با آرامش دوچرخه سواری کنید و سعی کنید از مسیر لذت ببرید.

· مصرف مداوم آب را فراموش نکنید.

· وضعیت دوچرخه خود را به صورت مداوم چک نمایید.

· حتما پنچری گرفتن را قبل از سفر بیاموزید.

· سعی کنید برای سفر های خود یک همراه داشته باشید.

· خوراکی های سبک دم دست خود بگذارید و مصرف نمایید.

· از آسیب زدن به زانوان و عضلات خود بپرهیزید.

و در آخر قطعا این گونه سفر کردن در صورتی که با تحقیق و شناخت کافی انجام شود یکی از بزرگترین و لذت بخش ترین سفرهای زندگی فرد خواهد بود.

منبع:

https://virgool.io

انواع دوچرخه کوهستان

دوچرخه کوهستان

1. کراس کانتری Cross country
2. اسپرت Sport
3. تریل Trail
4. آل مونتاین All mountain
5. / اندرو Enduro
6. دانهیل Downhill
7. فت بایک  Fat bikes

دوچرخه کوهستان

به همان صورت که از نام دوچرخه کوهستان مشخص است این سبک از دوچرخه برای مسیرهای خاکی طراحی شده است. اما کار به اینجا ختم نمیشود و دوچرخه کوهستان به هفت رده دیگر تقسیم میشود که کاربری هر کدام را از دیگری متفاوت می کند بنابراین شناخت آنها برای انتخاب و یا خرید دوچرخه بسیار مهم است. در ادامه کاربری این هفت سبک را به همراه تصاویر آنها می توانید مشاهده و مطالعه کنید.

نوعی از تقسیم‌بندی دوچرخه کوهستان براساس طراحی و نوع کمک‌فنر به کار رفته در آن صورت می‌گیرد و شامل دوچرخه‌های Hard Tail و Full Suspension است. Hard Tail  معمولا به دوچرخه‌هایی گفته می‌شود که تنها دارای یک کمک‌فنر هستند یا کمک‌فنری ندارند.
Full Suspension  به دوچرخه‌هایی گفته می‌شود که بعلاوه کمک در دوشاخ جلو دارای یک کمک‌ در چرخ‌ عقب هم هستند. این دسته از دوچرخه‌ها فریمی دوتکه دارند؛ به‌نحوی‌که دارای یک بخش مثلثی در قسمت جلوی دوچرخه و یک بخش دیگر در سمت عقب دوچرخه هستند.

تفاوت دوچرخه Hard Tail با Full Suspension

حال شاید این سئوال برایتان پیش آید که چه فرقی میان دوچرخه‌های Hard Tail و Full Suspension  وجود دارد؟ در واقع این سبک دوچرخه سواری است که مشخص می کنم که کدام برای شما بهتر است! اگر شما دوچرخه‌سوار حرفه‌ای نیستید، خرید دوچرخه‌ Full Suspension با توجه به اینکه دارای یک کمک‌فنر دیگر در چرخ عقب است، تنها برایتان هزینه‌ای اضافه ایجاد می‌کند. در چنین شرایطی، استفاده از دوچرخه‌های Hard Tail به‌صرفه است. دوچرخه‌های Full Suspension بیشتر برای حرکت فرود در مسیرهای کوهستانی استفاده می‌شوند تا به واسطه‌ی کمک‌فنر دومی که در چرخ عقب قرار دارند، فشار بسیار کمتری به دسته و چرخ‌ها منتقل شود.

انواع دوچرخه کراس کانتری

در ابتدای شناخت دوچرخه های کوهستان بدانید یک اصل کلی وجود دارد هر چه به انتهای این جدول بروید طراحی دوچرخه ها به شکلی می شود که برای رکاب زدن کمتر و پیمایش مسیرهای ناهموار تر صورت می گیرد. به این شکل که در ابتدای این جدول دوچرخه کراس کانتری برای رکاب زدن بیشتر و پیمایش مسیرهای ناهموار کمتر طراحی شده است و در انتهای این جدول دوچرخه دانهیل قرار دارد  که فقط برای پیمایش مسیر های بسیار سخت و سرپایینی از شیبهای تند طراحی شده است. یک راه ساده برای تشخیص دوچرخه های کوهستان مقدار بازی کمک جلو آنها است این روش می تواند به شما کمک کند که قبل از اینکه نگاهی به دفترچه کاتالوگ یا وب سایت شرکت تولید کننده بیاندازید به راحتی بتوانید تشخیص دهید که آن دوچرخه در چه رده بندی قرا دارد. بصورت مثال دوچرخه کراس کانتری بازی دوشاخ جلو آن 10 یا 11 سانتیمتر است و برای دوچرخه دانهیل که برای مسیرهای سرپایینی بسیار خشن طراحی شده است بازی کمک دوشاخ(پاشاخ) جلو آن 20 سانتیمتر است. بنابراین به دوشاخ های استفاده شده دقت کنید. جدا از آن لوازم هر رده  با هم تفاوت دارد. که در نگاه اول شاید برای تشخیص سبک یک دوچرخه کمی سخت باشد اما بازی کمک دوشاخ جلو معیار خوبی است.

در ادامه بصورت کامل تفاوت ها توضیح داده خواهد شد.

دوچرخه کوهستان / کراس کانتری Cross country

 

مقدار بازی دوشاخ جلو (کمک جلو)  10 یا 11 سانتیمتر

کمک عقب: در بعضی از مدل ها کمک عقب دارد و در بعضی خیر (بستگی به انتخاب رایدر یا همان دوچرخه سوار و مسیر مسابقه دارد)

این سبک از دوچرخه کوهستان پرطرفدار ترین سبک در دوچرخه کوهستان است که خود به دو دسته حرفه ای و غیر حرفه ای تقسیم می شود. سبک غیر حرفه ای به نام کوهستان اسپرت،  sport xc و یا با نام های مشابه شناخته می شود که در عنوان بعدی آن را معرفی می کنیم. در این سبک: مدل دوچرخه کراس کانتری برای مسابقات حرفه ای طراحی شده است و برای خرید یک مدل خوب آن باید حداقل چیزی حدود 2هزار دلار هزینه کنید که برای ارزش پول ریال ما در ایران بسیار گران خواهد شد جدای از این سبک از دوچرخه مناسب یک دوچرخه سوار حرفه ای است. و اصلا گزینه خوبی برای شروع دوچرخه سواری و  یا دوچرخه سواری در شهر مناسب نیست.بنابراین این مدل فقط برای حرفه ای ها است.

دوچرخه کوهستان / اسپرت Sport

 

در واقع این سبک از دوچرخه همان دوچرخه کراس کانتری است که برای عموم مردم و نه برای مسابقات حرفه ای طراحی و تولید می شود می توان گفت که این سبک دوچرخه اصیل ترین سبک دوچرخه کوهستان است. همان سبکی است که دوچرخه کوهستان اصیل با آن شکل گرفت و اکنون کامل شده است اما کماکان نزدیک ترین سبک به مدل های کلاسیک دوچرخه کوهستان است. در این مدل همانند دوچرخه کراس کانتری از یک دوشاخ جلو (کمک جلو) 10 یا 11 سانتیمتری استفاده میشود. و به ندرت از “کمک وسط” در آن استفاده می شود بنابر این در سبک کوهستان اسپرت کمتر دیده می شود که دوچرخه Full Suspension باشد و فقط در دوشاخ جلو دوچرخه کمک تعلیق استفاده میشود. بعضی از شرکت های تولید کننده این سبک را از دوچرخه کراس کانتری جدا کرده و با نام های کوهستان اسپرت، sport xc و در سبک جدا معرفی می کنند. اما بعضی از شرکت های تولید کننده این سبک دوچرخه را کماکا در همان کراس کانتری و یا با عنوان کوهستان کراس کانتری غیر حرفه ای معرفی می کنند.اما در رده پایین تر از دوچرخه های مسابقه کراس کانتری. به این شکل که لوازم و فریم استفاده شده در این سبک از دوچرخه از رده متوسطی و پایین تری استفاده می شود که در مجموعه قیمت پایین تری را برای مصرف کننده به همراه خواهد داشت البته این به هیچ وجه به این معنی نیست که این سبک دوچرخه کیفیت پایینی داشته باشد! و برعکس بسیار با کیفیت خواهند بود و در این بخش به کیفیت دوچرخه نخواهیم پرداخت و در بخش راهنمای خرید دوچرخ،  کیفیت دوچرخه ها بررسی می شود.

در گذشته این دو سبک دوچرخه یکی بودند اما رفته رفته با تخصصی شدن هر محصول این دو سبک از دل دوچرخه کوهستان جدا شدند.

 

برای چه کسانی مفید است: این سبک از دوچرخه کوهستان بیشترین طیف علاقه مندان را به خود اختصاص میدهد. در واقع برای کسانی که قصد طبیعت گردی دارند یا برای کسانی که در پارکهای جنگلی یا شهرهای کوهستانی تصمیم دارند دوچرخه سواری کنند بسیار مناسب است.این سبک دوچرخه به قدری پرطرفدار است که در خیلی از شهر ها هم برای تردد از آن استفاده می شود با آنکه برای شهر طراحی نشده است.  در بیشتر مدل های این سبک فضای مناسب روی بدنه دوچرخه برای اتصال ترک بند و خورجین طراحی شده است بنابراین این دوچرخه یکی از گزینه ها برای مسافرت با دوچرخه می تواند باشد با آنکه بصورت تخصص برای این کار طراحی نشده است.

دوچرخه کوهستان / تریل Trail

 

• مقدار بازی دوشاخ جلو (کمک جلو) 12  یا 13 سانتیمتر

(پیشنهاد شده برای 70% مسیرهای سربالایی و 30% مسیرهای سرپایین)

• کمک عقب: در بعضی از مدل ها کمک عقب دارد و در بعضی خیر (بستگی به انتخاب رایدر یا همان دوچرخه سوار)

برای چه کسانی مفید است: معمولان برای دوچرخه سوارانی پیشنهاد میشود که هم خواهان رکاب زدن در مسیرهای خاکی هستند اما تعادل و مانور بیشتری نسبت به دوچرخه کوهستان اسپرت و یا کراس کانتری نیاز دارند. این سبک دوچرخه معمولا مورد علاقه دوچرخه سواران دانهیلی است که  نیاز به تمرینات هوازی دارند و از این سبک دوچرخه استفاده میکنند چرا که از دوچرخه کراس کانتری راحتی بیشتری دارند و در عین حال مناسب برای رکاب زدن هستند.

دوچرخه کوهستان / آل مونتاین All mountain

مقدار بازی دوشاخ جلو (کمک جلو)  14 یا 15 سانتیمتر

(پیشنهاد شده برای 50% مسیرهای سربالایی و 50% مسیرهای سرپایین)

رفته رفته هر چه به انتهای جدول دوچرخه کوهستان میرویم مقدار بازی دوشاخ جلو بیشتر و بیشتر میشود که این موضوع نشانگر این است که دوچرخه برای مسیرها و سرپایینی های  سخت تر  طراحی شده است.

دوچرخه کوهستان / اندرو Enduro

 

مقدار بازی دوشاخ جلو (کمک جلو)  16 یا 17 سانتیمتر

می توان گفت که دوچرخه های اندرو  قبل از دوچرخه های دانهیل خشن ترین دوچرخه کوهستان هستند. به تصویر بالا دقت کنید معمولا در دوچرخه اندرو بجای کلاه کاسکت دوچرخه کوهستان از کلاه فک دار استفاده می شود چرا که هیجان و خطر این سبک به شدت از سبک های قبلی بالاتر می رود.

دوچرخه کوهستان / دانهیل Downhill

 

مقدار بازی دوشاخ جلو (کمک جلو)  20 سانتیمتر

می توان گفت سبک دوچرخه دانهیل پرخطر ترین سبک دوچرخه سواری  است. این سبک دوچرخه فقط برای مسیر های سرازیری بسیار خشن طراحی شده است. به کمک های بسیار قوی در دوشاخ جلو(پاشاخ) و عقب دوچرخه دقت کنید که بالاترین میزان بازی را در دوچرخه کوهستان دارند. در دوشاخ جلو این میزان به 20 سانتیمتر می رسد و برای تقویت آن دوشاخ از پایین و بالای پیشانی دوچرخه به فریم متصل می شود که این موضوع باعث شده که دوچرخه دانهیل  از یک پاشاخ بسیار قوی بهره ببرد و نه یک دوشاخ معمولی.

منبع:

https://virgool.io

چطور یک دوچرخه توریستی اتخاب کنیم؟

هنگامی که کسی از ما می پرسد چه نوع دوچرخه ای را برای سفر انتخاب کنم ما با یادآوری این موضوع شروع می کنیم که دوچرخه واقعا مهم نیست. تاریخ سفر با دوچرخه پر از توریست هایی است که مسافت های طولانی را با دوچرخه هایی طی کرده اند که حداقل در ظاهر برای این کار مناسب نبوده اند. Thomas Stevensدر دهه ۱۸۸۰ دنیا را با یک دوچرخه قدیمی مدل آن زمان با نام penny farthing رکاب زد (دوچرخه هایی با چرخ جلوی بسیار بزرگ). Heinz Sticke حدود نیم میلیون کیلومتر را روی دوچرخه ای رکاب زد که فقط ۳ سرعت داشت. همچنین از سه چرخه برای طی کردن طول قاره ها استفاده شده است. نکته مهم اینکه دوچرخه خوب اصلا ضروری نیست. تصمیم و نگرش مثبت مهمترین عامل در پیروزی در موفقیت سفر با دوچرخه است نه قیمت دوچرخه. در نظر داشته باشید که شما در شرایطی می خواهید هزینه اضافی برای دوچرخه بپردازید که ممکن است پول خوبی هم برای سفر نداشته باشید. و نکته دیگر اینکه اصلا تصویر نکنید که خرید دوچرخه گرانتر شما را از نگرانی های مکانیکی رها می کند. شما جدای از اینکه چه دوچرخه ای را سوار می شوید و کجا دوچرخه سواری می کنید همیشه دغدغه نگهداری و پیش آمدهای ناخواسته مکانیکی را خواهید داشت و بهتر است بجای اینکه دنبال وسایل خاص دوچرخه بگردید، عمومی ترین وسایل را در سریع ترین زمان ممکن و راحت ترین روش پیدا کنید. شما با هزینه پایین می توانید دوچرخه ای پیدا کنید که شرایط مناسب برای سفر را داشته باشد. برای این منظور دوچرخه باید برخی تجهیزات جانبی مثل ترک عقب، قمقمه آب و.. را داشته باشد و طراحی آن بگونه ای باشد که برای مسیرهای طولانی راحتی آن بیشتر از سرعتش باشد.

 

۵ فاکتور مهم قبل از اینکه در مورد مدل یا برند خاصی فکر کید به این ۵ نکته مهم توجه داشته باشید. این موارد باعث می شود انتاب شما محدود تر و ساده تر شود. | .قیمت دوچرخه. بودجه یک دوچرخه دست دوم مناسب حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار قیمت خواهد داشت. برایخرید چنین دوچرخه ای سمساری ها را بگردید و یا در باشگاه های دوچرخه سواری اطرافتان بپرسید. شاید کسی چنین دوچرخه ای برای فروش داشته باشد. از سوی دیگر یک دوچرخه بسیار خوب توریستی حدود ۲۰۰۰ دلار به بالا قیمت دارد. اگر انتخابتان دوچرخه گران قیمت است می توانید بدنه ای که متناسب با اندازه های بدن شما ساخته شده است انتخاب کنید و چرخ های دست ساز با جدیدترین تکنولوژی (توپی Rohloff و محرک تسمه ای استفاده کنید. همچنین می توانید رنگ سفارشی خود را برای دوچرخه تان انتخاب کنید. . طول مسیر در سفرهای کوتاهی که در مسافت های نزدیک به محل زندگی تان انجام می دهید هر نوع دوچرخه ای را می توانید استفاده کنید. همچنان که گفتم ما به شخصه مسافت بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر را با دوچرخه هایی طی کردیم که هر کدام به قیمت ۱۰۰ دلار از یک حراجی خیریه خرید شده بودند. این دوچرخه ها همیشه سواری روانی نداشتند. ما برای قطعات یدکی آنها هم بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ دلار هزینه کردیم.

 

 

منبع:

https://virgool.io/

بانوی لژیونر دوچرخه‌سواری: برای موفقیت در المپیک به اسپانیا رفتم

تهران- ایرنا- «سمیه یزدانی» بانوی دوچرخه‌سوار عضو تیم «کنتینانتال تیکا» اسپانیا یکی از مشکلات اساسی این رشته در ایران را نبود باشگاه‌های حرفه‌ای عنوان کرد و گفت: برای کسب آمادگی و موفقیت در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو به این تیم رفتم.

در عرصه دوچرخه‌سواری زنان ایران لژیونرهای کمی دیده می شوند. نخستین لژیونر دوچرخه‌سوار زنان ایران در ماده جاده «ماندانا دهقان» محسوب می‌شود که به تیم هلند پیوسته بود.  اما اکنون به تعداد لژیونرها در این ماده افزوده شد و یکی دیگر از زنان ایرانی گام در مسیر دهقان گذاشته است.

«سمیه یزدانی» که در مسابقات جاده قهرمانی آسیا ۲۰۱۸ در کنار ۶۴ ورزشگار دیگر موفق به کسب مدال برنز شد. او توانست با زمان۳ دقیقه و ۱۰ ثانیه و چهار صدم ثانیه از خط پایان بگذرد و در تاریخ نام خود را ثبت کند.

عملکرد او به عنوان دختر رکابزن ایرانی، به گونه‌ای بود که مورد توجه تیم اسپانیایی قرار گرفت و دومین لژیونر ایران در این ماده به تیم «کنتینانتال تیکا» اسپانیا پیوست.

وی روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا از شرایط حضور خود در این تیم، سطح دوچرخه‌سواری ایران، سخن گفته است.

در متن زیر مشروح گفت و گو با «سمیه یزدانی» را می‌خوانیم:

چطور شد که با «کنتینانتال تیکا» اسپانیا قرارداد بستید؟

بعد از اینکه مدال قهرمانی آسیا را در اردیبهشت ۹۸ بدست آوردم در تور بین‌المللی چین شرکت کردم و مدیر تیم اسپانیا در این تور حضور داشت. وی عملکردم را در این رقابت‌ها و مسابقات قهرمانی آسیا ارزیابی کرد و پس از آن به من پیشنهاد داد تا برای کسب آمادگی بیشتر جهت حضور در المپیک ۲۰۲۰ به تیم آنان ملحق شوم. بنابراین با توجه به شرایط خوبی که این تیم داشت، این پیشنهاد را پذیرفتم.  

برای پیوستن به این تیم، شرایط خاصی داشتند؟

با این تیم تنها در مسابقات اسپانیا شرکت نمی‌کنم بلکه در تورها و مسابقه‌های بین‌المللی همه کشورها می‌توانم حضور یابم اما در ایران اینگونه نیست و تنها حضور مسابقات آسیایی برای دوچرخه‌سواران رقم می‌خورد.

چقدر از «آلبرتو کونتادور» از بزرگان دوچرخه‌سواری دنیا که ۲ بار قهرمانی تورفرانس را از آن خود کرده است، شناخت دارید؟

کونتادور یکی از دوچرخه‌سواران خیلی حرفه‌ای در سطح جاده در اسپانیا است و همه دوچرخه‌سواران به خوبی او را می‌شناسند.

آیا در دوچرخه‌سواری الگویی دارید؟ کونتادور یکی از این الگوها محسوب می‌شود؟

الگویی در دوچرخه‌سواری ندارم و کونتادور هم الگوی من نیست.

در کدام شهر اسپانیا زندگی خواهید کرد، آیا در این مدت برای شما دشوار نیست که به دور از خانواده در اسپانیا زندگی کنید؟

در شهر آلکانته اسپانیا زندگی خواهم کرد. خیلی سخت است که به دور از خانواده در آنجا زندگی کنم اما در طول سال حداقل یک یا ۲ بار به دیدن خانواده‌ام می‌روم تا دلتنگی‌هایم را جبران کنم.  

تلخ‌ترین اتفاق در دوچرخه‌سواری؟

دو هفته قبل از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا دچار آسیب‌دیدگی شدم. در حالی که بالای ۹۰ درصد شانس کسب مدال داشتم، نه تنها این رقابت‌ها بلکه شانس مدال را هم از دست دادم.

شیرین‌ترین اتفاق در دوچرخه‌سواری؟

بهترین اتفاق زندگی‌ام زمانی بود که اولین مدال تاریخ دوچرخه‌سواری زنان را در قهرمانی آسیا کسب کردم.

حال که در تیم اسپانیایی رکاب می‌زنید، همانطور که می‌دانید، اسپانیا تیم‌های فوتبال برجسته‌ای دارد، به فوتبال و کدام یک از تیم‌ها علاقه دارید؟

من علاقه‌ای به فوتبال ندارم و هیچوقت فوتبال تماشا نمی‌کنم.

اگر بخواهید وضعیت دوچرخه‌سواری ایران با اسپانیا را بسنجید؟

ایران تیم باشگاهی حرفه‌ای ندارد و همین امر سبب می‌شود تا نتوانم شرایط ایران را در دوچرخه‌سواری با اسپانیا مقایسه کنم.

برای پیشرفت دوچرخه‌سواری ایران چه اقدامات مهمی باید انجام شود؟

لازمه پیشرفت در دوچرخه‌سواری ایران این است که در سال بتوانیم در بیش از ۵۰ مسابقه بین‌المللی شرکت کنیم، اما چون ایران باشگاه حرفه‌ای ندارد، نمی‌توانیم در مسابقه بیشتری حضور یابیم. در طول یکسال تنها در چهار مسابقه در حد قهرمانی کشوری شرکت می‌کنیم. همچنین در ۲ مرحله لیگ جاده و در نهایت مسابقات قهرمانی آسیا حضور می‌یابیم و این مسابقات چندان تغییری در وضعیت رکابزنان ایجاد نمی‌کند.

در این مدت پیشرفتی در دوچرخه‌سواری ایران مشاهده کردید؟

دوچرخه‌سواری ایران تا میزانی پیشرفت کرده است به عنوان نمونه برای نخستین مرتبه تیم ملی زنان در تور بین‌المللی چین حضور یافت و این اتفاق زیبایی بود که در تاریخ دوچرخه‌سواری ایران رقم خورد.  

آینده دوچرخه‌سواری ایران را چگونه می‌بینید؟

اکنون مشکلات اقتصادی، مانع حمایت باشگاه‌ها و افزایش تیم‌ها در دوچرخه‌سواری شده است. اگر شرایط اقتصادی کشور بهتر شود، تیم‌های باشگاهی نیز می‌توانند فعالیت بیشتری داشته باشند و در آینده می‌توانیم شاهد پیشرفت زنان و مردان این عرصه و شرکت در مسابقات بین‌المللی بسیاری باشیم.

 

منبع:

https://www.irna.ir

برای شهر پاک رکاب می‌زنیم

مهرنوش گرکانی| تهران شهری که به‌ عنوان یکی از بزرگترین پایتخت‌های دنیا شناخته می‌شود، شاید برای ما تنها شهری پر از دود و کثیفی و با امکاناتی کم باشد؛ اما همین پایتخت پردود و به‌ظاهر کثیف یکی از بهترین پایتخت‌های دنیاست. در ‌سال ٢٠١١ مدیریت شهری تهران توانست به‌عنوان یکی از پنج شهر برتر دنیا در حوزه حمل‌ونقل عمومی مورد تقدیر اجلاس بین‌المللی حمل‌ونقل پایدار قرار گیرد. در این اجلاس از تهران در کنار شهرهای گوانگجوی چین، لئون مکزیک، نانت فرانسه و لیمای پرو به‌عنوان شهرهایی که حمل‌ونقل عمومی‌شان دچار تحول اساسی شده است، تقدیر شد.
در همین‌ سال بار دیگر شهر تهران جایزه‌ای در سطح جهانی دریافت کرد تا دوباره نام پایتخت در گوش شهرهای دنیا بپیچد. سازمان ملل متحد و همچنین چند انجمن مطرح در سطح بین‌المللی از تهران به دلیل تلاش برای ارتقای سطح کیفیت زندگی شهری تقدیر کرده و جایزه ویژه متروپلیس را به این شهر اختصاص دادند. این جایزه که با محوریت توسعه خطوط بی‌آرتی و همچنین توسعه خطوط دوچرخه‌سواری به تهران ارایه شده است، در زمره مهمترین جوایز جهانی در مدیریت شهری و در حال حاضر تهران با دریافت جایزه متروپلیس در لیست ١٠ شهر برتر دنیا جای گرفته است. این جایزه هر سه‌ سال یک‌بار و با ارزیابی‌های مختلف حوزه‌های شهری از طرف اتحادیه کلانشهرها و پایتخت‌های جهان به شهرهای برتر اهدا می‌شود. در این ‌سال به غیر از شهر تهران شهرهایی نظیر ملبورن، مونترال، سئول، تایپه، مکزیکوسیتی و ریودوژانیرو نیز از سوی متروپلیس تقدیر شدند. جایزه متروپلیس در ‌سال ٢٠١١ دهمین دوره خود را برگزار کرد و ملاک ارزیابی آن برای انتخاب شهرهای برتر دنیا کیفیت زندگی در شهرها است.
اما حالا حدود ٨‌ سال از اهدای این جایزه می‌گذرد؛ جایزه متروپلیسی که یکی از دلایل دریافتش برای ایران خطوط دوچرخه‌سواری بود. شاید از یاد برده‌ایم که این موضوع برای دریافت جوایز این‌چنینی اهمیت بسیاری دارد. سال‌هاست که دیگر در تهران مسیرهای دوچرخه‌سواری را در دل شهر نمی‌بینیم و تنها در اطراف و برای تفریح در پارک‌ها و بوستان‌ها راه‌اندازی می‌شود.
همه ما غرفه‌های کرایه دوچرخه شهرداری تهران را دیده‌ایم و به یاد داریم اما حالا سال‌هاست که خبری از آنها نیست و در بی‌خبری تمام این غرفه‌ها از سطح شهر جمع شدند. حالا نوبت دوچرخه‌های نارنجی رنگی شده است که در یکی از بزرگترین و شلوغ‌ترین پایتخت‌های دنیا جولان بدهند؛ دوچرخه‌های نارنجی‌رنگی که انگار آنها  تنها دوچرخه‌های شهر هستند.
اگر بخواهیم کمی گسترده‌تر این موضوع را ببینیم، سال‌هاست حضور دوچرخه‌ها در شهرهای بزرگ و کوچک دنیا نقش پررنگی داشته و دارند؛ گر چه در میان این سال‌ها، چند سالی هم وجود داشت که دوچرخه‌ها در شهرها نقش‌شان کمرنگ شده بود و مردم به دنبال تکنولوژی‌های جدید و استفاده از خودروهای شخصی‌شان بودند اما با بزرگ‌شدن شهرها و بالارفتن جمعیت انسان‌ها و خودروها در شهرها، مسئولان به دنبال راه‌های دیگری برای رفت‌وآمد شهروندان گشتند و از به روز و زیاد کردن وسایل حمل‌ونقل عمومی مثل اتوبوس‌ها و متروها که بگذریم، نوبت به دوچرخه‌های اشتراکی می‌رسد. دوچرخه‌هایی که در سرتاسر شهر، در گوشه خیابان و پیاده‌رو منتظر نشسته‌اند تا کسی آنها را پیدا  کند و دوباره در گوشه‌ای دیگر از شهر رهایشان کند تا نوبت به دیگری برسد.
البته که نباید از حق هم گذشت، در سال‌هایی که دوچرخه‌های اشتراکی غرفه‌های شهرداری تهران در گوشه و کنار شهر خاک می‌خوردند، استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند فراگیر نشده بود و حالا باید به جرأت بگوییم که اگر استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی امروز در دنیا بیشتر به چشم‌مان می‌آید، یکی از مهمترین دلایلش تلفن‌های هوشمند هستند.

تفاوت‌های دوچرخه‌های اشتراکی

دوچرخه‌های اشتراکی بسیاری از شهرهای دنیا را گرفته‌اند و دولت‌ها نیز با این عمل بسیار موافقند. انرژی کمتری مصرف می‌شود، آلودگی هوا کم می‌شود، ترافیک روزانه شهری بشدت کاهش می‌یابد، حمل‌ونقل عمومی آسان می‌شود
و... . در بسیاری از شهرهای کشورهای اروپایی استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی به یک عادت تبدیل شده، البته که در بسیاری از شهرهای دوستدار دوچرخه؛ مردم از دوچرخه‌های شخصی نیز استفاده می‌کنند و مسئولان شهری نیز استفاده آنها از دوچرخه‌ها را بشدت آسان کردند. همین که می‌توانید در مسافت‌های طولانی دوچرخه‌های خود را زیر بغل‌تان بزنید و با آنها سوار مترو و اتوبوس شوید و کسی اعتراضی نکند، خودش می‌تواند یکی از اصلی‌ترین راهکارهای مسئولان باشد.
اما دوچرخه‌های اشتراکی طرفداران بیشتری در دنیا دارند و حالا دیگر بحث بر سر دوچرخه‌های برقی و الکترونیک است. دوچرخه‌هایی که شارژ می‌شوند و در مسافت‌های طولانی و سربالایی‌ها شما را اذیت نمی‌کنند. البته که هنوز این نوع دوچرخه‌ها در دنیا فراگیر نشده‌اند اما بسیاری در تلاشند تا زیرساخت‌های لازم برای شارژ این دوچرخه‌ها و استفاده از آنها را در شهرهای خود فراهم کنند. یک شرکت ساخت و پخش دوچرخه‌های اشتراکی در اروپا طرحی برای نصب و ترویج دوچرخه‌های برقی ارایه کرده است. در این طرح هفت شهر از پنج کشور شراکت دارند و این پروژه ممکن است ٣‌سال طول بکشد. این شرکت در آمستردام، دومین شهر دوستدار دوچرخه حدود ١,٢‌میلیون یورو سرمایه‌گذاری کرده تا آمستردام برای نصب و ترویج این دوچرخه‌ها آماده شود.
اما از دوچرخه‌های برقی که بگذریم، می‌رسیم به همین دوچرخه‌های معمولی با رکاب که می‌توانند دنده‌ای یا ساده باشند. دربسیاری از شهرهای دوستدار دوچرخه دنیا، همین دوچرخه‌های ساده بدون دنده بسیار بیشتر از دوچرخه‌های پیشرفته دیده می‌شوند. دوچرخه‌هایی که معمولا سبد یا محفظه‌ای برای گذاشتن کیف و بار دارند و قفل‌هایی هوشمند که می‌توانید آن را هر کجا که می‌خواهید رها کنید، قفل کنید و بروید تا دیگری سراغ‌شان بیاید. شبیه به همین دوچرخه‌ها را این روزها زیاد در تهران می‌بینیم. دوچرخه‌های نارنجی‌رنگ بیدود که در پیاده‌روهای شهر پارک شده‌اند و در انتظار مسافرند. طبق آماری که‌ سال ٩٦ اعلام شده، تعداد دوچرخه‌های بیدود در تهران حدود ٥٧٠٠ دستگاه است و ٥٥ ایستگاه در سراسر شهر دارند. تمام این دوچرخه‌های نارنجی سبد حمل کیف و وسیله دارند، قفل هوشمند دارند و چراغ‌های شبرنگ دارند. با خرید دوچرخه و یا استفاده از دوچرخه های بیدود به صورت رایگان می توانیم به کاهش ترافیک و حفظ محیط زیست خود کمک کنیم.

رتبه‌بندی شهرهای دوستدار دوچرخه در دنیا
سایت wired.com ارزیابی دو سالانه‌ای برای ردیابی تلاش‌ها و ابتکارات دوچرخه‌سواری انجام‌شده توسط شهرهای سراسر جهان انجام می‌دهد. در فهرست‌بندی ‌سال ٢٠١٩، آنها با استفاده از ١٤ پارامتر که تمرکزشان بر میزان تلاش، فرهنگ و طراحی خیابان است، بیش از ١١٥ شهر از سراسر جهان را ارزیابی و رتبه‌بندی کرده‌اند.
با توجه به همه مسائل زندگی شهری و حمل‌ونقل، از اتومبیل‌های خودران گرفته تا pogo sticks dockless (میله پوگو وسیله ای برای پرش از زمین در حالت ایستاده است که با استفاده از کمک فنر حرکات نوسانی بالا و پایین دارد) که مهمترین وسیله بعدی برای حمل‌ونقل هستند، دوچرخه همچنان به‌عنوان کارآمدترین، عملی‌ترین و مطمئن‌ترین راه‌حل برای تحرک شهری می‌درخشد. در بسیاری از شهرها توجه به ساختن زیرساخت‌ها و گسترش امکانات برای اسکان دوچرخه به‌عنوان یک شیوه حمل‌ونقل روزمره است و این در حالی است ‌که باعث بهبود زندگی مردم می‌شود.
اما در این رتبه‌بندی کپنهاگن که تا‌ سال ٢٠١٣ رتبه دوم شهر دوستدار دوچرخه را داشته، رتبه اول را در سال‌های ٢٠١٥، ٢٠١٧ و ٢٠١٩ کسب کرده است. تا قبل از آن و تا‌ سال ٢٠١٣ تمامی دنیا آمستردام را به‌عنوان شهر دوچرخه می‌شناختند، اما حالا در سه دوره متوالی کپنهاگن از آنها پیشی گرفته است. این در حالی است که آمستردام به‌عنوان یکی از بهترین شهرهای دوستدار دوچرخه تنها یک سیستم دوچرخه‌های اشتراکی دارد. طبق آمارها ٦٢‌درصد ساکنان کپنهاگن سفرهای روزانه خود به محل کار یا مدرسه و دانشگاه را با دوچرخه انجام می‌دهند و روزانه حدود ٨٩٤‌هزار مایل (حدود یک‌میلیون و چهارصدوپنجاه‌هزار کیلومتر) می‌چرخند.
رتبه‌های بعدی شهرهای دوستدار دوچرخه بعد از کپنهاگن (دانمارک) و آمستردام (هلند)، به ترتیب شهرهای اوترخت (هلند)، آنتورپ (بلژیک)، استراسبورگ (فرانسه)، بردو (فرانسه)، اسلو (نروژ)، پاریس (فرانسه)، وین (اتریش) و هلسینکی (فنلاند) رتبه‌های ٣ تا ١٠ را به خود اختصاص دادند. در میان این ١٠ شهر باید گفت کشور فرانسه یکی از کشورهای دوستدار دوچرخه در دنیا است و دولت این کشور تلاش می‌کند تا زیرساخت‌های لازم را برای دیگر شهرها نیز فراهم کند. در فرانسه حدود ٤٠ شرکت دوچرخه‌های اشتراکی این کشور را تأمین می‌کنند و تنها در شهر پاریس حدود ٤٠‌هزار دوچرخه اشتراکی وجود دارد.

همه چیز درباره دوچرخه‌های بیدود

شرکت دوچرخه‌های اشتراکی در‌ سال ٩٦ در تهران آغاز به کار کرد و دوچرخه‌های بیدود را به شهر فرستاد. دوچرخه‌های بیدود از نظر ظاهر و رنگ شبیه به دوچرخه‌های برند «Mobile» هستند و البته با دوچرخه‌های شرکت‌های دیگر هم تشابهاتی دارند.
برخلاف طرح شهرداری تهران، در سرویس دوچرخه کرایه بیدود نباید دوچرخه‌ها را از مکان‌های مشخصی کرایه کرد و دوباره به آن مکان‌ها تحویل داد. این دوچرخه‌ها از یک قفل هوشمند استفاده می‌کنند که فقط با اپلیکیشن باز می‌شود و استفاده‌کننده می‌تواند دوچرخه را از هر کجای شهر یافته، سوار شده و در محل دیگری پارک کند  و دنبال کار خود برود.
هر فردی که بخواهد از دوچرخه‌های اشتراکی بیدود استفاده کند؛ کافی است اپلیکیشن bdood را روی گوشی تلفن‌همراه خود نصب و از روی نقشه دنبال نزدیک‌ترین دوچرخه‌های پارک‌شده در شهر بگردد.
اپلیکیشن bdood فقط برای بازکردن قفل دوچرخه نیست و اطلاعات مفیدی مانند زمان اجاره‌گیری، مسافت طی‌شده، میزان کالری مصرف‌شده مسافر و میزان کربن اکسیدی که به‌ خاطر استفاده‌نکردن از خودرو در هوا انتشار پیدا نمی‌کند را محاسبه و به راکب نشان می‌دهد.
استارت‌آپ بیدود می‌گوید هزینه استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی بسیار پایین و در حد همان هزینه استفاده از اتوبوس یا تاکسی در سفرهای درون‌شهری است، حتی در سفرهای کوتاه مقرون‌به‌صرفه‌تر از تاکسی خواهد بود.
شرایط ثبت‌نام کاربر در بیدود
کاربر تأیید می‌کند که ظرفیت انطباق با رفتار شهروندی براساس قانون جهت استفاده از خدمات بیدود را دارد. کاربر نرم‌افزار موبایل و خدمات بیدود باید بالای ۱۳‌سال سن و کمتر از ۷۰‌سال سن داشته و از لحاظ جسمی دارای قدرت بدنی مناسب باشد. کاربری که دارای بیماری‌هایی چون صرع، بیماری قلبی، فشارخون بالا، ضعف بینایی، اختلال در شنوایی و ناتوانی جسمی بوده یا تحت شرایط غیرطبیعی، استفاده از موادمخدر و قرص‌های روانگردان، اختلال روانی متناوب و غیره است، مجاز به ثبت‌نام و استفاده از خدمات بیدود نیست و همچنین خانم‌های باردار اجازه استفاده از خدمات بیدود را ندارند.
البته مبلغی نیز به‌عنوان سپرده ودیعه باید در حساب کاربر وجود داشته باشد که درصورت خارج‌شدن از نام کاربری این مبلغ به حساب کاربر عودت داده می‌شود. چنانچه کاربر بابت هزینه‌های سفر بدهکار باشد، شرکت می‌تواند مبلغ بدهی را از سپرده کسر کند.

منبع:

http://shahrvand-newspaper.ir/

رکاب زنی شهرداران مناطق 9 و 10 تا محل خدمت

به گزارش تیترشهر به نقل از روابط عمومی شهرداری منطقه 9 : سید علی مفاخریان شهردار منطقه ضمن حمایت از کمپین "سه شنبه های بدون خودرو" گفت: استفاده از دوچرخه و فرهنگ دوچرخه سواری با تدبیر شهردار تهران و به منظور فرهنگ سازی در بین مدیران، مسئولین و شهروندان تهرانی است تا با این فرهنگ و استفاده از وسیله حمل و نقل پاک تردد در سطح شهر انجام شود.
وی افزود: برای داشتن شهری بانشاط و به دور از آلودگی های زیست محیطی می بایست از خود شروع کنیم که پویش "سه شنبه های بدون خودرو" از جمله برنامه هایی است که با ترویج آن در استفاده از وسایل حمل و نقل پاک و ایجاد زیرساختهای مرتبط با آن در فضای شهری می توان زمینه ساز تحول در حفظ محیط زیست و ایجاد شهری زیست پذیر برای همه بود.
شایان ذکر است "سه شنبه های بدون خودرو" مدیران شهری مناطق 9 و 10 همانند سه شنبه های پیشین از ضلع جنوبی شرقی میدان آزادی شروع و در ادامه مسیر به خیابان آزادی و ساختمان های ستادی منتهی شد.

منبع:

https://titreshahr.com